ای چاره‌ی عالَم! بی‌چاره‌ت منم
لیلای دل من! آواره‌ت منم
تویی یکی‌یه‌دونه‌ی خدا
تُو همه عاشقات منم یکی
تو اگه راه‌م ندی برم کجا؟!
غیرِ تو دردمو بگم به کی؟!
این خاصیّت عشق توئه که
هر عاقلی رو مجنون می‌کنه
این خاصیّت اسم توئه که
اشکامو مثه بارون می‌کنه
تویی یکی‌یه‌دونه‌ی خدا، حسین...
*****
هر لحظه‌ی عمرم، منّت می‌کِشم
آخر توی روضه‌ت قربونت بشم
می‌شه بِهِم بگی برام بمیر؟!
دل مَنو بگیری پس ندی؟
می‌شه یه کم بِهِم محل بِدی؟!
تو به محب‍ّتت زبون‌زدی
اسم تو شده آرامش من
هر چی که بگی روی چِشِ من
دنیامو بگیر، اشکامو نگیر
این گریه می‌شه آمرزش من
تویی یکی‌یه‌دونه‌ی خدا، حسین...
