امام رضا جانم

نمیره حرف مادرم از یاد
میگفت گره به زندگیت افتاد
به هیچکی رو نزن برو مشهد
ببند دخیل به پنجره فولاد
اعتقاد و ایمان 
درد لاعلاجتم بیاری میشه درمان
زائرش میدونه گره‌ی عالمو وا میکنه دست سلطان
نگو دیره دستتو فقط امام رضا میگیره
به خدا که کسی دل شکسته از اینجا نمیره
امام رضا جانم(۴)
*
یه گوشه دم صحنت میشینم
که انگاری تو عرش برینم
خدا میدونه تو حرم تو
خلاصه‌ی بهشتو میبینم
به تو دلسپردم
کل خونوادمو زیارتت اوردم
جون تازه دادی تا یه جرئه آب سقا خونه تونو خوردم
زندگیمه
مشهدت پناه خونوادگیمه
توی سختی حرم تو مقصد همیشگیمه
امام رضا جانم(۴)