ادب و غیرت ابالفضلت

(ادب و غیرت ابالفضلت
همه مدیون مادری تو بود

هر کسی لایقش که حیدر نیست 
این علامت ز برتری تو بود)۲

(پسرانت همه مرید علی)۲
این برایت همیشه یک فضل است

افتخار شما همین بس که 
پسرت حضرت ابالفضل است

(حسین، حسین، حسین، حسین)۲

تا که دیدی بشیر را گفتی
ای بشیر از حسین من چه خبر؟

پسرانم همه فدای حسین 
از سیاه دو عین من چه خبر؟

تا شنیدی حسین را کشتند 
ناله‌ات از زمین به بالا رفت

جای زهرا براش ناله زدی 
ناله‌ات تا به پیش زهرا رفت

بعد از آن روز گریه کارَت شد
بهر دوری چهار دلبندت

هرکسی از کنار تو رد شد
گریه کرد از فراق فرزندت

یادمانه غروب عاشورا
روضه می‌خواندی از دل گودال

روضه می‌خواندی از غریبی و 
روضه از سینه‌ای که شد پا مال

تا که نیزه به اون اصابت کرد
تیره‌گون آسمان عالم بود

نا‌نجیبان مگر نمی‌دانند؟
این گلو بوسه‌گاهِ خاتم بود

حسین، آه، آه، آه