اَلغوث اَلغوث، بیا برس به دادم

اَلغوث اَلغوث، بیا برس به دادم
بذار صدات کنم من پیاپی و دمادم

دریا دریا، چشام برات می‌باره
مگه غلامت آقا، کیو به جز تو داره

اگه نبریم به کربلا
چه خاکی باید به سر کنم؟
آرزومه شب هامو حسین
تو حَرمتِ تو سحر کنم

امیر دلای مبتلا
طبیب دلای غم نصیب
منو میکِشی به کربلا
منو میکُشی با بوی سیب

 یا ثارالله اَبی عبدالله اَبی عبدالله اَبی عبدالله 
***

عــاشق عـاشق، اونه که روضــه گرده
همون که زندگی شو، وقف غم تو کرده

زائـر زائـر، تو کربــلات زیاده
خوشا به حال اون که، اومد حـرم پیاده

حرمت تو آرزوی من
حرم تو عرش کبریا
همیشه پُر از ملائکه
همیشه پُر از بُرو بیا

سینه زنی زد نفس نفس
تا که برسه به مرقدت
کبوتری پر زد از قفس
تا که بشینه رو گنبدت

یا ثارالله اَبی عبدالله اَبی عبدالله اَبی عبدالله 
***

دارم دارم، یه عــشــق بـی نهایـت
به بیرق و به پرچم، به روضه و به هیئت

هـیئت هـیئت، بهشتمه همیشه
هیچ جا برای نوکر، کرب و بلا نمیشه

برای تو گریه میکنم
به تو میرسم از این طریق
برا منی آخرین اُمید
برا منی بهترین رفیق

توئی و یه لطف بی دریغ
به غلام و عبد و نوکرت
منم و یه باور اَمین
به شفاعت تو محشرت

اگه نبریم به کربلا
چه خاکی باید به سر کنم؟
آرزومه شب هامو حسین
تو حَرمتِ تو سحر کنم

امیر دلای مبتلا
طبیب دلای غم نصیب
منو میکِشی به کربلا
منو میکُشی با بوی سیب

یا ثارالله اَبی عبدالله اَبی عبدالله اَبی عبدالله