بیا که موسم شعر است

بیا که موسم شعر است و شور و شیدایی
رسیده فصل بهاران به اوج زیبایی

بهشت آمده تا عطر عاشقی گیرد
از این بهار محبت از این شکوفایی

شکفته بر لب قدّوسیان در این خانه
ترانه‌های تبارک سرود یکتایی

به قول مریم و آسیه، هاجر و حوّا
شده‌ست بیت خدیجه چقدر رویایی

بجز گلی که بهشت خداست در دل او
کدام انسیه دارد صفات حورایی

چه آیه‌ها که محمد نخوانده از چشمش
گرفته کوثر از این چشمه‌ها گوارایی

فقط نه سوره کوثر فقط نه آیه تطهیر
فقط نه واژه شکرانه و شکیبایی

فقط نه حور و فرشته نه احمد و حیدر
قسم به ذات الهی خداست زهرایی

خوشا به حال کسی که خدا به روز جزا
کند به حرمت زهرا از او پذیرایی

گرفته رود به مهر تو راه دریا را
گرفته ابر به حکم تو سقّایی

سپرده گوش به ذکر لب تو میکائیل
شنیده طفل تو از جبرئیل لالایی

کسی که احمد در آرزوی آمدنش
قیام کرد برآن اربعین طاهایی

چهل شب آمد و فریاد زد که ای مردم
قسم به ذات خدا در علی‌ست مولایی

علی‌ست رایت وحدت علی‌ست راه نجات
علی‌ست نور خدا و فروغ بینایی

تمام جرم تو این است عاشق حقّی
مدافع حرم حیدری به تنهایی