سائلش را روزی

سائلش را روزی چندین برابر داده است
خانه‌ای که خشت خشتش دل به کوثر داده است

خوش به حال آن کسی که هر چه رزقش بوده را
با مودّت در ره آل پیمبر داده است

تا کمی جبران درد دوری از زهرا شود
باز هم یک فاطمه ایزد به حیدر داده است

بی‌گمان آیینه دار حضرت خیر النساست
خانمی که زینب او را نام مادر داده است

برده روی بال جبرائیل تا بَطنان عرش
هر سلامی را که بر زهرای اطهر داده است

حق به این خانم که فرموده کنیز زینبم
از کرامت دامنی عباس پرور داده است

پیش تر از کربلا در پادگان شاه عشق
چار تا سردار را تحویل لشکر داده است

جعفر و عثمان و عبدالله را از ابتدا
نذر فرموده سپس در راه دلبر داده است

ناخود آگاه آمده یا فاطمه روی لبش
هر زمانی تکیه بر دیوار یا در داده است

بی حرم مانده است تا ثابت کند زهرایی است
یا که سهمش را به عباس دلاور داده است

گفت امامش ماه تو بی‌دست شد اما مرنج

در عوض دیدم خدا جایش به او پر داده است

شاعر: محمد قاسمی

Mohjat.net