بانوی آب و آینه گویم ثنای تو

بانوی آب و آینه گویم ثنای تو
لبریز شد فضای دلم از هوای تو

بانو شما بهانه ایجاد خلقتی
خَلق علی و احمد و عالم برای تو

بوی بهشت میوزد از بزم روضه ات
نه نه جنان نهاده سر خود به پای تو

هجده بهار بودی و رفتی ولی هنوز
در ذهن کوچه مانده غم بی انتهای تو

بی بی نمیشود که نصیبم کنی ز لطف
آیم بقیع و ناله کنم در عزای تو

سرمایه ام همین بود از زندگانی ام
در دیده اشک و روی لبانم نوای تو

زانو بغل گرفته ام و گریه میکنم
امشب خدا کند که بمیرم برای تو
************