علی بمیره رو لبهات بگو بخند نباشه

علی بمیره رو لبهات بگو بخند نباشه
پرِ تو باید اسیره غمِ گزند نباشه

نیازه عالم و آدم به نیم نگاه توه
تنت به ناز طبیبان نیازمند نباشه

دل شکسته دل بریدی
از زمونه دست کشیدی

دیدی آخر نازنینم
چشمِ مَردم زد زمینم

کسی ندیده بود تا حالا، بلرزه شونم
کسی ندیده بود آتیشو، میونه خونم

کسی ندیده بود تا حالا تو رو اینجوری، آروم جونم
***

دیگه دلم به صبوری و غصه بند نمیشه
همش میگی که دره غصه رو ببند نمیشه

اگر صد دفعه سر از تن علی ببرند
یه ضربه ای که به بازوی تو زندند نمیشه

خیلی سخته واسه حیدر
دسته بسته مرد خیبر

من غرورم بد شکسته
سروِ من از پا نشسته

بیا منو نذار تنها ای، پناهِ حیدر
مگه نمیبنی اشکو توو، نگاهِ حیدر

کسی ندیده بود تا حالا تو رو اینجوری، سپاهِ حیدر
***

دل تو حرفی برام غیر سوز و آه نداره
سر تو غیر داغ قتلگاهه نداره

گریز روضه روز دهم همین جملس
پناه عالمیان زینبت پناه نداره

بین مقتل جسمِ بی سر
شاهِ تشنه مُثله پیکر

اهل خیمه بی پناهن
در هجوم صد نگاهن

میون قتلگاه افتاده، غریب مادر
نااله ی خانوما توو خیمه، حسینِ بی سر

کجایی ببینی نامردا اومدن حالا بدزدن معجر
***