همیشه قبر تو تو سینه‌ی منه

همیشه قبر تو، تو سینه ی منه
همیشه روضه هات مدینه ی منه

نگاه لطف مادریت نه اینکه مختصه
یه عده ای باشه امید قلب هر کسه

نمیگم از خودت نه زینبت همین بسه
که فـِضَّـتون خودش یه مریم مقدسه

من از خدامه که همیشه نوکرت باشم
همیشه ی خدا غلام حیدرت باشم

یه روز اگه توی بقیع حرم بنا کنن
یه افتخاره خادم دم درت باشم

همیشه قبر تو، تو سینه ی منه
همیشه روضه هات مدینه ی منه

***
فرشته وصفشو باید فرشته ها بگن

به عقل ما نمیرسه چرا به ما بگن
میگن فقط تو و نبّی شناختید حیدرو

چیشد که بعضی ها به حیدرت خدا میگن
خدای عشقی و خدای عشق تو علی

به درد عاشقی دوای عشق تو علی
پَـیَـمـبَـر خدا شب عروسیِ تو گفت

گلم الهی پیر شِه پای عشق تو علی
همیشه قبر تو، تو سینه ی منه

همیشه روضه هات مدینه ی منه
***

خدا اراده کرده وقف مرتضی بشی
بگیری پرچمش رو، روی دوش و پا بشی

آخه تو اون همای رحمتی که از بهشت
رسیدی تا بهونه ی نجات ما بشی

رسیدی سفره ی محبتت رو وا کنی
بَدارو با خوبا یه جوری آشنا کنی

صدا کنی، سوا کنی و دَم بگیری و
بگی حسین و عالمی رو کربلا کنی

همیشه کربلا بهونه ی منه
بهونه ی دل دیوونه ی منه

***
به دور گردنم همیشه شال نوکری

به عالمی می اَرزه این مدال نوکری
به تخت پادشاهی هم نمیدم عزتی

که شد حواله ی من از قبال نوکری
ولی که نوکری فقط به اشک و گریه نیست

به یک محرم و صفر، شبای تکیه نیست
اگه زدن تو صورتت هم از حسین بگو

مگه که مقتدای ما بی بی رقـیّـه نیست
حسین حسین حسین کلام آخره

شاید که این سلام، سلام آخره
***

مسیر کربلاته از مسیر روضه هات
یه عمریه که من شدم اسیر روضه هات

تو روضه هر کی جون بده شهید حساب میشه
خدا کنه که جونمو بگیره روضه هات

نذار مسیرم از مسیر تو جدا بشه
بذار دوباره پای من به روضه وا بشه

پیاده میزنم به جاده های عاشقی
به جاده ای که منتهی به کربلا میشه

همیشه کربلا بهونه ی منه
بهونه ی دل دیوونه ی منه

***