بعضی از کسانی که اظهار تردید می‌کنند در امر شرکت در انتخابات، [یعنی] مردّدند یا دلسردند، اینها قشرهای ضعیف جامعه‌اند، قشرهای محروم جامعه. این را من اطّلاع دارم از نظرخواهی‌ها و نظرسنجی‌ها می‌دانیم. بعضی از قشرهای محروم جامعه هستند که اینها خب توقّعات به‌جایی دارند و گلایه دارند از اینکه این توقّعات برآورده نشده. مسئله‌ی معیشت، مسئله‌ی مسکن، مسئله‌ی اشتغال، که خب واقعاً بایستی مسئولین کشور به این مسائل برسند و باید می‌رسیدند به این مسائل. اینها گلایه‌مندند، لذا دست‌ودلشان به انتخابات نمی‌رود. می‌گویند خب حالا مثلاً شرکت کردیم چه فایده! به نظر من گلایه‌ی اینها بجا است امّا تصمیم‌گیری‌شان بجا نیست. بله، گلایه‌شان گلایه‌ی درستی است، بایستی به این گلایه‌ها رسیدگی میشد و دولت آینده حتماً بایستی در صدر برنامه‌های خودش، رسیدگی به این قشرها را قرار بدهد. امّا بحث سر این است که این نرفتن پای صندق رأی و قهر کردن با صندوق رأی، مشکل را حل نمی‌کند. این مشکلات اگر بنا است حل بشود، به این صورت حل می‌شود که جمعیّت‌ها بروند، همه‌ی ما برویم پای صندوق رأی و رأی بدهیم به یک کسی که معتقدیم می‌تواند این مشکلات را حل بکند. این مشکل را حل می‌کند وَالّا اینکه ما چون گِله داریم، پس رأی ندهیم، به نظر من درست نیست.
پربازدید ترین سخنرانی های مقام معظم رهبری(حفظه الله)
