در دعا می‌خوانیم: اَعوذُ بِکَ مِن نَفسٍ لا تَشبَع وَ مِن قَلبٍ لا یَخشَع وَ مِن دُعاءٍ لا یُسمَع؛ پناه می‌برم به تو از دعایی که شنیده نمی‌شود یعنی خدای متعال اعتنائی به آن دعا نمی‌کند؛ وَ مِن صَلوةٍ لا تَنفَع؛ پناه می‌برم به تو از آن نمازی که نفعی به حال من نمی‌رساند و سودمند نیست. خب، اَلصَّلوةُ قُربانُ کُلِّ تَقیّ؛ نماز ما را به خدا باید نزدیک کند؛ نزدیک‌کننده است، و اگر ما را نزدیک نکرد، نمازِ بی‌فایده است. البتّه بی‌فایده بودنش موجب نمی‌شود که نخوانیم و بگوییم حالا که بی‌فایده است پس نمی‌خوانیم؛ نخیر، باید بخوانید و تکلیف را به‌جا بیاورید، امّا کاری کنید که این صلات، صلات نافعه باشد و نفع ببخشد؛ با توجّه و با حضور قلب.
پربازدید ترین سخنرانی های مقام معظم رهبری(حفظه الله)
