هنر مداحی

مدّاحی میراث ما است، میراث شیعه است. بله، معلوم نیست که کُمیت و دعبل و سیّد حمیری مثلاً با آهنگ می‌خواندند [یا نه]، امّا شعر می‌گفتند، شعر می‌خواندند، معارف اهل‌بیت را منتشر می‌کردند. شما آمده‌اید این را تبدیل کرده‌اید به یک هنر مرکّب. مدّاحی، امروز، یک هنر ترکیبی است. «هنر است» یعنی زیبایی است، هنر، زیبایی است دیگر، هم زیبایی است، هم زیباسازی است. شما چند هنر را با هم جمع کرده‌اید که مجموع این‌ها می‌شود مدّاحی. صدای خوش، این اوّل. بعد، شعر خوب، از لحاظ شعری، این دو. بعد، آهنگ خوب، این سه. البتّه هر کدام از این‌ها یک خصوصیّاتی، شرایطی، حدودی دارد که بعضی از آن‌ها را عرض می‌کنم. بعد، مضمون خوب، محتوای خوب، چون شعر خوب یک مسئله است، محتوای خوب یک مسئله‌ی دیگر است. ممکن است یک شعری خیلی خوب باشد، امّا محتوای آن‌چنان برجسته‌ای نداشته باشد یا محتوای درستی نداشته باشد، یعنی در محتوا اشکال باشد. ما در شعرهای بسیار خوبمان از این‌جور شعرها داریم که شعر خوب است، امّا محتوا بی‌اشکال نیست.