یکی از کارهایی که پیامبر, شاید در همان ماه‌های اولِ ورود به مدینه انجام دادند، ایجاد عقد اخوّت بین مسلمان‌ها بود؛ یعنی مسلمان‌ها را با هم برادر کردند. اینکه می‌گوییم با هم برادر هستیم، در اسلام یک تعارف نیست؛ یعنی حقیقتاً مسلمین نسبت به یکدیگر، دارای حق برادری هستند و نسبت به هم طلبکارند؛ همچنان که برادران نسبت به هم، مدیون یکدیگر هستند و باید نسبت به هم، حقوق متقابلی را عمل کنند. پیامبر,، این را عملی کرد. او، مسلمان‌ها را دو به دو با هم برادر کرد و طبقات و خانواده‌های این‌ها و اشرافی‌گریِ اشراف مدینه و قریش را رعایت نکرد. غلام سیاهی را با یک شخص بزرگ و آزادشده‌ای را با یک آقازاده‌ی معروف بنی‌هاشم یا قریش برادر کرد. به هر حال این برادری ابعاد مختلفی داشت که یکی از مهم‌ترین ابعاد آن، همین بود که مسلمان‌ها نسبت به هم احساس برادری بکنند.
پربازدید ترین سخنرانی های مقام معظم رهبری(حفظه الله)
