دولت وجود جوان‌ها را فرصت می‌داند

همه‌ی کشورها و همه‌ی رژیم‌های گوناگون عالَم این‌جور نیست که وجود جوان‌ها را فرصت بدانند؛ نه، مثلاً رژیم پهلوی حضور جوان‌ها و تحرّک جوان‌ها را فرصت نمی‌دانست، تهدید می‌دانست -این هم از آن حرف‌هایی است که استدلال کاملاً متّکی به آمار، برای آن ممکن است که حالا مجالش اینجا نیست- آن‌ها دلشان می‌خواست جوان‌ها حضور نداشته باشند؛ نه حضور علمی، نه حضور سیاسی، نه حضور اجتماعی، و خیلی چیزها ترویج میشد برای اینکه این حضور را تضعیف کنند. جوان را واقعاً تهدید می‌دانستند. هر چه هم می‌توانستند، خارج می‌فرستادند تا آن‌هایی که نخبه هستند، آن‌هایی که سرشان به تنشان می‌ارزد به نظر آن‌ها، بروند و اینجا نباشند. در جمهوری اسلامی این‌جور نیست؛ جمهوری اسلامی متّکی به خود است، درون‌زا است، قدرت خود را در درون خود و در معنویّات خود و در موجودی خود می‌داند، لذا بزرگ‌ترین ثروت جمهوری اسلامی، در واقع نیروی انسانی او است؛ یعنی همین جوان‌های هوشمند، متعهّد، علاقه‌مند، درس‌خوان و آینده‌دار. خب، این جزو مسلّمات ما است.