مثه جاده با حس خوبِ سفر

مثه جاده با حس خوبِ سفر
دارم عاشقی و قدم می‌زنم

عجب حس و حالى عجب شوریه
عجب خاطراتى رقم می زنم

جنون من از لطف چشم توئه
خودت خواستى بیقرارت بشم

تو این سیل آشفته آروم شدم
پریشونیِ رمز آرامشم

تو آغوش باده نسیم بهشت
پر از آسمونه هواى زمین

شبیه یه رؤیاس حال و هوام
دوباره شدم زائر اربعین

مسیر عموداى نورانیِ
ستون تا ستونِ امید فرج

با یه کوله غرق گناه اومدم
به منزل رسیدم با یه بار کج

حالا روبروى ضریحت حسین
نشستم بگیرم جواب سلام

توىِ اوج رویاىِ شیرینِ من
تو قابِ چشام ، صحن ارباب بود

پریدم دیدم کربلا نیستم
چقد حیف، این منظره خواب بود

دلِ شب توى خلوتِ بی‌کسى
با اشکام فقط زار زدم عشقتو

اگه که نشد کربلایى بشم
توى روضه‌ها جار زدم عشقتو

تب نا امیدىِ پرحسرتى
توى بارون چشم مأیوسمِ

که بغضِ نفس‌هاى جامونده‌ها
مثه سردىِ آه افسوسمِ

درسته واسه بی‌کسىِ دلم
هواى حرم سرپناهه حسین

درسته نخواستى بیام کربلا
آقا باشه هرطور صلاحِ حسین

اگه که شکسته دلم، راضیم
دلم روشنه که منو، می‌خرى

خوشم دیر یا زود آقاى من
منو یه سفر کربلا می‌برى

به حق سه‌ساله، به حق رباب
به آلاله‌هاى شهید حسین

ایشالا که سال دیگه اربعین
میام کربلا به امید حسین
******