نوکرین از سرمم زیاده

نوکرین از سرمم زیاده
چیزنم حرفمو صاف و ساده
موقع خدافظی یه عمره
میبرم اسمتو بی اراده

من به هیچ صراطی جز راه تو مستقیم نمیشم
تا علی بابای شیعه ها باشه یتیم نمیشم
راس میگن که هیچ جا مثله خونه ی پدر نمیشه
من به جز نجف تو هیچ سرزمینی مقیم نمیشم

بهشت من علی و سرنوشت من علیِ
خدا خودش میدونه توو سرشت من علیِ
ابوترابی ام و خاک و خشت من علیِ
***