به تنهایی دچارم ای نگارم

بر درد تنهایی دچارم ای نگارم
پایان ندارد انتظارم ای نگارم

پاییزی ام، هجران امانم را بریده
برگرد ای باغ‌و بهارم ای نگارم

خواب مرا فکر وصال از من گرفته
هر شب به یادت بی‌قرارم ای نگارم

آواره ای بودم مرا نوکر نوشتی
نوکر شدن شد افتخارم ای نگارم

با تو که باشم قدر یک دنیا می‌ارزم
منهای تو، بی‌اعتبارم ای نگارم

این آبرو، این اشک‌ها، این مهر زهرا
من هرچه دارم از تو دارم ای نگارم

بخشید اگر ما را خدا لطف خودت بود
ای رحمت پروردگارم ای نگارم

می‌ترسم از جان کندنم، پیشم می‌آیی
در وقت سخت احتضارم ای نگارم

مثل همیشه آخر کارم، خودم را
دست رقیه می‌سپارم ای نگارم

کنج خرابه ناله زد فخر دو عالم
بابا بیا امشب کنارم ای نگارم

دیگر نمی‌بینم سرت را روی نیزه
کم سو شده چشمان تارم ای نگارم

بر ما اسیرانِ زمین خورده نظر کن
بالانشینِ نی سوارم، ای نگارم

***