با دل سوخته در شام غریبان حسین

با دلِ سوخته در شام غریبان حسین
شده‎ام مثل همه سر به گریبان حسین

به قدِ خم شده‎ی زینب کبری سوگند
کمرِ دَهر شکست از غم هجران حسین

باید امشب بگذارد همه سر روی خاک
تا کمی حِس بشود حال یتیمان حسین

ساربان دیر رسیده‎ست ولی میدانم
دست پُر می‎رود از سفره‎ی احسان حسین

هرچه شُستند پس از ذبح، سرش را با آب
خشکیَش رفع نمی‎شد لبِ عطشان حسین

زیرِ یک بوته‎ی خاک آه، دوتا غنچه‎ی ناز
خواب رفتند، در آغوش بیابان حسین

میزِبانی سرش، سهم تنوری گرم است
شده در کوفه اگر فاطمه مهمان حسین

*********