لالایی عزیزم لالایی

لالایی عزیزم لالایی
بریم توی میدون دوتایی

گل پونه‌ی من، روی شونه‌ی من
گَلوت و بپوشون بابایی

تو تنها دلیلِ، غریبی بابا
تو غمنامه‌ی کربلایی

چشاتو بذار روی هم علی
یه جوری برات آب میگیرم علی

نیاره خدا که شرمنده‌شم
پیش مادرت من سر افکنده‌شم

لالایی گل نازنینم
خودت رو بچسبون رو سینم

که داغِ گلوتو نبینم
لالایی عزیزم لالایی

**********
تو تازه رو دستم خوابیدی

بگو چی شد از خواب پریدی
چرا سُرخ و زردی، مگه قَهر کردی

جوابِ بابات‌و نمیدی
چشات‌و می‌بندی، به اشکم می‌خندی

مگه از بابا دل بریدی
خدا نگذره ازت حرمله

گرفته سَرش از تَنش فاصله
امون از رباب امون از حرم

چه خاکی بریزم خدا رو سرم
برا تو میسازم مزاری

میدونم که طاقت نداری
سر از نیزه‌ها در بیاری

لالایی عزیزم لالایی
**********

شعر و سبک از: محمد بیابانی