میپیچه تو گوشم صدایی

می‌پیچه تو گوشم صدایی
نمیدونم اما کجایی

صدات غرق درده، خدایی نکرده
نبینم زیر دست و پایی

ببین نوجوونم، دیگه ناتوونم
برام سخته دردِ جدایی

عزیز حسن، عزیز حسین
ببین که داره اشک می‌ریزه حسین

برام مشکله، که پیدات کنم
زیر سُمّ اسبا تماشات کنم

بلند شو دلم رو نسوزون
زمینم نزن بین میدون

دوباره صدام کن عموجون
عمو جون..

**********
بگو با منه پیر و خسته

حَنا کی به موی تو بسته
دلم مثل ابروت، دلم مثل بازوت

دلم مثل پهلوت شکسته
پُر از خونه لبهات، بریده‌ نفسهات

رو سینه‌ت عمو کی نشسته
بلند شو ببین، شکسته جَبین

کشیده میشه پات به روی زمین
بلند شو ببین، چه رَعنا شدی

تو چند لحظه هم قدّ سقا شدی
چه بُغضی گلوت و گرفته

کی با پنجه موت و گرفته
سُمِ اسبا بوت و گرفته

عمو جون...
*******

شاعر: محمد بیابانی