ضجه بزن بگو دل من بي كفن حسين

ضَجه بزن بگو دل من بي كفن حسين
اي واي بي كفن حسين

ناله بزن به ناله ي قلب حسن حسين
اي واي بي كفن حسين

اسيرِ بَلا شد عزيزِ پيغمبر
اميرِ دوعالم ز تشنگي مضطر

محرم اومد، فضا غم باره
دل پيغمبر تلاطم داره

به دلِ افتاده، تَب عاشورا
فلك اين ذكرو دَمادم داره

بازاين چه شورش است كه در خلق عالم است
باز اين چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

اباعبدالله اباعبدالله...
***

عالم به ناله و به فغان از غمِ حسين
اي واي بي كفن حسين

بر پهنه ي فلك زده حق پرچمِ حسين
اي واي بي كفن حسين

قتيلِ عَدو شد برادر زينب
به نيزه، سَرش شد برابر زينب

گريبان چاكه، جناب حيدر
مَلك دلخون از غمي درد اور

زمين ميلرزه زمان دلگيره
خدا ميخونه غريب مادر

در ناله و فغان دلِ خوبان عالم است
سرهاي قدسيان همه بر زانوي غم است

اباعبدالله اباعبدالله...
***

شد زنده از تو دين خدا سر جدا حسين اي واي بي كفن حسين
مقتل نوشته شد كفنت بوريا حسين اي واي بي كفن حسين

بهاي سر تو درهم و ديناره
گلوي شريفت شد ز قفا پاره

به خون اغشته تن خوبان شد
چه نامرديها كه بامهمان شد

درون گودال اعوذ باالله
تن بي جون حسين عريان شد

اي كشته ي فتاده به هامون حسين من
اي صيد دست و پازده در خون حسين من

اباعبدالله اباعبدالله...
***