من که گم کردم خودم را کاش پیدایم کنید

من که گُم کردم خودم را،کاش پیدایم کنید
هِی بگریانید من را، تا که دَریایم کنید

چشمِ ما یک سال دنبال سیاهی‌ها دوید
خیمه‌ای اُفتاده هستم، باز بر پایم کنید

هر چه از خود خرج کردم خرجِ دنیا کرده‌ام
بعد از این لطفی کنیدو خرجِ آقایم کنید

تکیه‌ها را سر زدم دل روی دل اُفتاده بود
در شلوغی‌های روضه گوشه‌ای جایم کنید

ریشه‌ی شالی دهیدو روی چَشمانم کِشید
تُربتی مَرحم کنید از اشک بینایم کنید

لُطفِ زهرا باز من را از قلم ننداختید
من دوباره آمدم، تا نذرِ زهرایم کنید

آمدم اما به زحمت من مریض روضه‌ام
هِی بِگریانید من را هِی مُداوایَم کنید

دکتر حسن لطفی ۹7