اول دفتر به نام خالق اکبر

اول دفتر به نام خالق اکبر
آن که سزد نام او در اول دفتر

نکته‏‌ای از قدرتش بس، این که بگویم
اوست علی آفرین و فاطمه پرور

فاطمه، مجموعه‏‎ی صفات خداوند
فاطمه، آیینه‏‎ی کمال پیمبر

بضعه‏‎ی احمد، نه بلکه مقصد احمد!
همسر حیدر، نه بلکه هستی حیدر

شهر خرد احمد و، علی‎ست درِ آن
فاطمه آن شهر راست مرکز و محور

در قدم مادرست، جنت موعود
وین سخن نغز، چون سروده پیمبر؟

در عجبم زین حدیث و اینکه چرا او
داده به زهرای خویش، کنیه‏ی مادر؟!

لب به شفاعت تو باز کن، که نماند
جای شفاعت برای شافع دیگر

بهر شفاعت تو را بس‎ست در آن روز
دست ابوالفضل و خون محسن و اصغر

حضرت باقر برای چاره‎ی هر غم
نام تو می‏برد بر زبان مطهر

فاطمه! ای سینه‎ات بهشت محمد
وا اسفا کاین بهشت، سوخت در آذر!

بر در آن خانه‎یی که اذن گرفته‏‎ست
قابضُ الارواح و جبرئیل، مکرّر

آه که آتش زدند، امت بی‏مهر
آه که وارد شدند قوم ستمگر

حبل متین را، فکنده حبل به گردن!
دست خدا را ببسته از عقب سر

بر سر منبر نشسته، غاصب محراب
صاحب مسجد ستاده در بر منبر!

ای دل ما در هوای قبر تو، سوزان
قبر تو و اسم اعظم ست برابر

این من عاصی مویدم، پسر تو
ای پدر و مادرم فدای تو مادر

*************