تموم جسم تو

تموم جسم تو
سیاهه و خونی

گناه تو چی بود
که کنج زندونی

روزای تو مثله
شبات شده تیره

چند ساله که پاهات
تو غل و زنجیره

گوشه ی زندون، شبانه روزش، فقط دادن آزارت
تو روزه بودی، غروبا میشد، تازیونه افطارت

باب الحوائج 2، موسی ابن جعفر، مولا 4
***

اونی که از داغت
روونه اشکامه

اونی که روز و شب
شنیدی دشنامه

تو گوشه ی غربت
از نفس افتادی

رضا نبود پیشت
وقتی که جون دادی

همیشه آقا، روی تن تو، جای کبودی بوده
اونی که هر شب، شما رو میزد، خودش یهودی بوده

باب الحوائج 2، موسی ابن جعفر، مولا 4
***

هنوز جای زنجیر
رو دست و بازوته

یه تخته ی پاره
واسه تو تابوته

موقع تشییعت
عاشقاتون گریون

شد آخرش آقا
جسم تو گل بارون

بمیرم آقا، برا تنی که، به زیر تیغ و سنگه
میون گودال، کفن نداره، سر لباسش جنگه

غریب مادر 4
***