می‌روم تا به خود آیم به منایی برسم

می‌روم تا به خود آیم به منایی برسم
سعی دارم که در این حج به صفایی برسم

قلبم از جوشش لبیک لبالب شده است
تا به وادی اجابت به دعایی برسم

می‌روم بشنوم از دوست که فاخلع نعلیک
طی این راه به وادی طوایی برسم

شوق شش گوشه به آتش بکشد دل‌ها را
سوختم تا که به مصباح هدایی برسم

آه من ترجمه‌ای از نفس المهموم است
همدم آه شدم تا به نوایی برسم

کاش در راه حرم لایق دیدار شوم
لن ترانی نشنیده به لقایی برسم

هر قدم سوی حرم سیر الی الله من است
غیر از این راه بعید است به جایی برسم

کاش در سیر مسیر سفر اکسیر شوم
شاید از خاک به ایوان طلایی برسم

کاش هر جا بروم همدم جابر باشم
کاش همراه عطیه به عطایی برسم

کاش با رنگ خدا از همه سبقت گیرم
با حبیب ابن مظاهر به حنایی برسم

آه ای دل بذل مهجته فیک بخوان
باید از خوان زیارت به نوایی برسم

شاعر: سید محمدرضا یعقوبی آل
***