چهل سلام و چهل صبح این ترانه کیست

چهل سلام و چهل صبح این ترانه کیست
چهل مقام و چهل منزل آستانۀ کیست

چهل نَهار و چهل لَیل، دام و دانۀ کیست
چهل سوار و چهل اسب این فسانۀ کیست

چهل حدیث و چهل قصۀ عاشقانۀ کیست
بهانه‌گیر نبود این دل، این بهانۀ توست

به هر طرف که نظر می‌کنم نشانۀ توست
رواق منظر چشم من آشیانۀ توست

کرم نما و فرودآ که خانه خانۀ توست
نگاه می‌کنم از دور، خانه خانۀ کیست

پیاله نوشِ وَلی از ولا نپرهیزد
که مست از می قالوا بلی نپرهیزد

فدایی نجف از کربلا نپرهیزد
کجاست شیر دلی کز بلا نپرهیزد

دوباره قصۀ شمشیر و تازیانۀ کیست
و آسمان که چهل روز خون گریسته بود

و آن زمین که چهل شب جنون گریسته بود
و مشک تشنه تو را سرنگون گریسته بود

و کودکی که ندیدند چون گریسته بود
پس از تو بار امانت به روی شانۀ کیست

زمانی از گلوی چاه می‌رسد بر گوش
زمانی از نفس راه می‌رسد بر گوش

نوید نصرُ من الله می‌رسد بر گوش
صدای کیست که گه‌گاه می‌رسد بر گوش

اگر زمانۀ او نیست پس زمانۀ کیست
حسین غرقه به خون خدا، غسیل الله

حسین کشتی راه خدا، سبیل الله
حسین کشتۀ ذات خدا، قتیل الله

حسین جاه و جلال خدا، جلیل الله
که آن یگانه دو تا نیست، آن یگانه یکی است

شاعر: مهدی جهاندار
***