باز آتیش غم، توی دلم شعله کشیده

باز آتیش غم، توی دلم شعله کشیده
ای کرب و بلا کاروونی خسته رسیده

صد دسته کبوتر طرف ماریه پَر زد
صد قافله دل همره این قافله اومد

نگرونی، بی تابی و اضطراب
نگرونن، اولادِ ابوتراب

نگرونه، شیش ماهه شده رباب
نــگــرونــه

یه خواهری، میسوزه یواش یواش
یکی دوتا، نیست غم ها و غصه هاش

نگرونه، واسه حنجر داداش
نــگــرونــه

وا غُربَتا، واویلا اَخَا الغَـریب
***

این وادی غم داره عجب سوز و نوایی
از خاک زمینش میرسه بوی جدایی

عباسِ مونو از چی صدا کردی برادر
اینجا برا چی خیمه به پا کردی برادر

تو حق بده، باشم بیقرار تو
بودم آخه، یک عمری کنار تو

نشه یه وقت، زینب سوگوار تو
تــو حــق بــده

بیا بریم، حالم اینجا ناخوشه
حتی داداش، فکرش من رو میکُشه

نشه یه وقت، زینب بی حسین بشه
وا غُربَتا، واویلا اَخَا الغَـریب

***
ترسم اینه اینجا به سِرِشک ما بخندن

ترسم اینه آخر رویِ ما آبو ببندن
از حالا چرا خیره شدی جانبِ گودال

از حالا چرا غصه برا، مَعجَر و خلخال
داره صدا، آه مادرم میاد

بگو بهم، چی اینجا سرم میاد
چی به روزِ، زن های حرم میاد

بـگــو بــهـم
غمو زدن، انگاری به ناممون

نگو لگد، میشه احتراممون
میره بالا، آتیش از خیاممون

وا غُربَتا، واویلا اَخَا الغَـریب
***