اوّل ماه سپردم گره‎ها را به حسین

اوّل ماه سپردم گره‎ها را به حسین
نفس سینه‎زن کرببلا را به حسین

دستم از گریه‎ی ماه رمضان کوتاه است
برسانید من بی‎سر و پا را به حسین

جور عشّاق کشیدن هنر معشوق است
درد دادند به ماها و دوا را به حسین

"پنج تن" موقع حاجات دو عالم فوراً
می‎کشانند سرانجام دعا را به حسین

آدم از خیر بهشتی که در آن بود گذشت
خوش به حالش که قسم داد خدا را به حسین

من گدای سگ کهفش شدم و می‎دانم
می‎رساند سگ این خانه، گدا را به حسین

حقّم است از همه جا رانده شوم، غیر حرم
قسم من فقط این است شما را به حسین

ای نسیم سحری وقت گذر حوصله کن
برسان حاجت زوّار رضا را به حسین

سفره را فاطمه انداخته و مطمئنم
می‎سپارند محرّم دل ما را به حسین

مادر آب بخوان نوحه کمی پیش فرات
که شهادت بدهد آب گوارا به حسین

***