شامیان از آسمان بعد از تو ماه انداختند

شامیان از آسمان بعد از تو ماه انداختند
ماه پر نور تو را در قعر چاه انداختند

باده را از شیرۀ جان تو نوشیدند و بعد
ساغرش را در میان قتله‌گاه انداختند

خاطرات ذوالجناحت بعد تو تکرار شد
از سرِ ناقه مرا از هر جناح انداختند

با غنیمت‌های ما در اکثرِ بازارها
مردم شامی حراجی‌ها به راه انداختند

دخترانِ شام هرگاه از کنارم رد شدند
نان برای این یتیمِ بی‌پناه انداختند

رأس عباس و علی اکبر می‌افتد بر زمین
هر زمان از روی نی بر ما نگاه انداختند

***