زمان، زمانِ عجیبی‌ست، امتحان سخت است

زمان، زمانِ عجیبی‌ست، امتحان سخت است
طی زمانه ی بی ‌صاحب الزمان سخت است

ببخش عزیزِ خدا جان ندادم از هجرت
چقدر منتظرت، جانِ عزیز، جان سخت است

ولاتری و أری الخلق این چه تقدیری‌ست
تو را ندیدن و دیدارِ این و آن سخت است

گریستم که مشرف شوم به پابوست
بدون گریه رسیدن به آسمان سخت است

رسیده است شبِ اکبر و زمانِ نماز
برای من چقدر لحظۀ اذان سخت است

و روضه را پدر یک شهید می‌فهمد
چقدر غُصه ی دل کَندن از جوان سخت است

تو را قسم به غم بعدک العفای حسین
بیا بیا و خودت روضه را بخوان، سخت است

مرا زیارت پائین پا ببر امشب
چرا که پیش پدر خواندن از جوان سخت است

****