یل یلانم را به میدان آورم

یل یلانم را به میدان آورم
شیرمردانی به گردان آورم

نوگلانی عشق پرور با شرف
از تبار و تیره‌ی شاه نجف

این یکی مردِ هم آوردِ سپاه
آن یکی از حمله‌اش خصمش تباه

با تو کی گفته که زینب کم گذاشت
در ره تو یک فدایی هم نداشت

هرچه دارم یا اَخا قربان تو
هستی‌ام امروز گل‌ریزان تو

این من و این هم دو لشگر یاحسین
این فدایی‌های خواهر یاحسین

گفتی از خواهر خجالت میکشم
من مگر دست از وصالت میکشم

باشد این که دور از میدان شوم
مطمئن باش از نظر پنهان شوم

من به این طفلان اگر چه مادرم
مادرم امّا تو را من خواهرم

گرچه بینم حاصلم را غرق خون
از حرم هرگز نمی‌آیم برون

بین خون هرچند دست و پا زنند
شعله گر بر زینب‌کبری زنند

تو به پیش دیده دست و پا نزن
ای غریب، آتش به جان ما نزن

کاش می‌شد نیزه بارانم کنند
تیرباران همچو طفلانم کنند

خدشه‌ای امّا نیفتد بر رویت
در امان از سنگ باشد ابرویت

***