ناله‌هایت می‌رسد تا مشقِ زینب می‌کنم

ناله‌هایت می‌رسد تا مشقِ زینب می‌کنم
اشک‌هایت می‌چکد تا گریه هر شب می‌کنم

دستمالِ گریه‌ات را رویِ چشمم می‌کشی
تا ببینی چشم خود از خون لبالب می‌کنم

عشق هم از جانبِ لیلاست، مجنون شُهره شد
دوست می‌میرد برایم من فقط تب می‌کنم

می‌زنی رویِ سرت تا یاد آن سَر می‌کنی
می‌زنم روی لبم تا یاد آن لب می‌کنم

بر کفن هِی می‌نویسم دوستت دارم حسین
این لباسِ عشق را غرق مُرَکَب می‌کنم

می‌رسم در روضه‌ها و چای می‌ریزم فقط
گرچه بی‌چیزم خودم را اهلِ منصب می‌کنم

مجلسِ روضه گره از زندگی وا می‌کند
بچه‌هایم را در این روضه مودب می‌کنم

روی سر، کنج خرابه، دست دارد میکشد
گفت رگ‌های گلویت را مرتب می‌کنم