زهرِ کینه شد ، قاتلِ مولا

آه و واویلا صد آه و واویلا
زهرِ کینه شد ، قاتلِ مولا

گشته ای مردم ، پژ مرده و پرپر
لاله ی سرخِ گلشنِ حیدر

در میانِ حجره دست و پا می‌زد
با لبِ عطشان ناله ها می‌زد

از جفای آن بد طینتِ ناکام
پیکرش مانده بی کفن بر بام

لیکن از بال و پرِ ، پرنده ها
سایبان دارد پیکرِ مولا

دل بسوزد بر آن سیّدِ عطشان
بی سر و مجروح،بی کفن ،عریان

یا ذبیح الله،مَولایَ ثارالله ...
یوسف زهرا(س)،ابی عبدالله