بعد از سقیفه، پاک غرورم شکسته شد

بعد از سقیفه، پاک غرورم شکسته شد
دستم به کوچه، پیشِ نگاهِ تو بسته شد

در انتظارِ غنچۀ نارسته بودم و
دیدم چگونه غنچۀ نارسته رسته شد

مُردم هزار بار و خدا زنده‌ام گذاشت
روزی‌که راه کوچه به رویِ تو بسته شد

جانِ علی دگر تو علی را بهم نریز
قلبم از این سکوتِ پُر از درد خسته شد

طرزِ نفس نفس زدنت می‌کشد مرا
افتادی و امامِ تو از پا نشسته شد

ای روزگار، دستِ جفا با علی چه کرد
دیدی که جمعِ ما همه از هم گسسته شد

دشمن چه بد به خندۀ من گریه می‌کند
جانِ علی مرو که علی سرشکسته شد

بانوی باردار که در وا نمی‌کند
بدجور استخوان تو گویا شکسته شد

***