عزیز فاطمه ای مهربان بی همتا

عزیزِ فاطمه، ای مهربانِ بی‌همتا
دوباره سائلی آمد، درِ حرم بگشا

نشانِ خانۀ‎تان را زِ هر که پرسیدم
نشانِ سیدی از خانوادۀ زهرا

به گریه مردمِ عابر جواب می‌دادند
برو به کوچۀ رحمت، محلۀ طاها

کسی به دادِ دل من نمی‌رسد جز تو
بگیر دستِ مرا، خورده‌ام زمین آقا

اگر اجازه دهی داخلِ حرم بشوم
کنارِ سفرۀ فضلت نشینم ای مولا

بزرگ‌زاده، چه مهمان‌نواز و خون‌گرمی
گذاشتی دهنم زود لقمۀ خود را

مگر سرای تو دارُالنعیم عشّاق است
هزار لیلی و مجنون نشسته‌اند این‌جا

امامِ عسگری، ای تکیه‌گاهِ امروزم
رها نمی‌کنمت تا قیامت و فردا

دعا کنید که همسایۀ شما باشم
جوارِ چشمۀ تسنیمِ جنت الاعلی

اگر بهشت بیایم، بدان که بنشینم
به زیر سایۀ مهرت، نه سایۀ طوبی

هوای سامره دارد دلِ هوایی من
بده براتِ سفر، جانِ مادرت زهرا

برای کرب‌وبلا خرجی سفر بدهید
به حق چادرِ خاکی زینبِ کبری

مدینه گر بروم تا سحر دعا خوانم
برای مهدی‌تان زیرِ گنبدِ خضرا

یگانه غایت خلقت وجودِ مادرِ توست
کجاست مرقدِ او، خاک بر سرِ دنیا

شنیده‌ام که غروبِ مدینه دل‌گیر است
شبیه حال و هوای غروبِ عاشورا

شنیده‌ام که نباید زِ مَشک حرفی زد
به خاطرِ دلِ پُر دردِ مادر سقا

***