ای روح مصطفی به تن نازنین تو

ای روح مصطفی به تن نازنین تو
لبخند سرخ فتح به زخم جبین تو

دست پیمبران همه در آستین تو
یاد آور شهادت تو اربعین تو

من با لوای فتح تو از شام آمدم
پیكار را رسانده به اتمام آمدم

من بر تو پرچم ظفر آورده ام حسین
سوغات فتح از صفر آورده ام حسین

از پای تشت زر خبر آورده ام حسین
وز نخل آرزو برآورده ام حسین

در هر كلام كرده ام اعجاز آمدم
گر چه قدم خمیده سرافراز آمدم

بر خیز نكته نكته ز شرح سفر بپرس
از چل عروج زینب خونین جگر بپرس

از دختر ستم زده و از پسر بپرس
از چوب خیزران و لب و تشت زر بپرس

برخیز ای به سوز درونم صدای تو
تا روضه خرابه بخوانم برای تو

وقتی كنار قتلگه از تو جدا شدم
گویی هزار بار همانجا فدا شدم

با حنجر بریده تو هم صدا شدم
فارغ چو از زیارت خون خدا شدم

همراه مادر و پدر و جد اطهرت
رفتم به كوفه تا كه شوم زائر سرت

چون خواستم به كوفه شوم با تو روبرو
از اشك چشم و خون جبین ساختم وضو

اشكم ز دور روی تو را كرد شستشو
گردت گرفتم از رخ و خاكسترت ز مو

گفتم ز دست خصم ستمگر بگیرمت
دستم نمی رسید كه در بر بگیرمت

دیدی كه با خطابه پیام آورت شدم
سردار لشكر تو به پای سرت شدم

تنها و دست بسته خودم لشكرت شدم
شمشیر خشم تو سپر دخترت شدم

من خصم را در آتش ذلت نشانده ام
من در كنار تشت طلا خطبه خوانده ام

قرآن من مقام تو در بزم مِی نبود
حقِّ تو چوب قاتل و دشنام وی نبود

پاداش و اجر قاتل تو ملك ری نبود
جای تو بود دوش نبی نوك نی نبود

تنها نه بهر غربت تو آسمان گریست
حتی به خشكی لب تو خیزران گریست

چشم من آسمان و سرشكم ستاره بود
زخم درون سینه فزون از شماره بود

با آنكه از غمت جگرم پاره پاره بود
داغ رقیه داغ حسین دوباره بود

گویی هنوز هست سرش روی دوش من
مانده صدای یا ابتایش به گوش من

تو با سر بریده مرا هم عنان شدی
با چشم نیم باز به نی ساربان شدی

تا شام غم چراغ ره كاروان شدی
چون شد كه بین راه ز چشمم نهان شدی

پنهان شدی ز دیده ام المصائبت
بردند نیمه شب به سوی دیر راهبت

در شام دور ما چقدر چنگ و دف زدند
زن ها لباس عید به تن كرده صف زدند

دور سر تو پای فشاندند و كف زدند
ما را به سنگ و كعب نی از هر طرف زدند

قومی به دور محمل ما ساز میزدند
ما را به صوت ساز هم آواز می زدند

در شام چون گذشت خدا داند و دلم
رأس تو بود اشك فشان در مقابلم

هجده سر بریده در اطراف محملم
زخم زبان قاتل توگشت قاتلم

عالم به حال برگ گل یاس گریه كرد
بالای نیزه ها سر عباس گریه كرد