فاتح شامم و باز آمدم از شام، حسین

فاتح شامم و باز آمدم از شام، حسین
كرده ام فتح تو را بر همه اعلام، حسین

ذوالفقار سخنم معجزۀ حیدر داشت
فتح شد با نفس حیدری ام شام، حسین

نالۀ كودك تو كاخ ستم را لرزاند
گر چه در گوشۀ ویرانه شد آرام، حسین

به طواف حرم محترمت گردیده
جامۀ ماتم ما حلّۀ احرام، حسین

در طواف سر خونین تو خواندیم نماز
مُهر ما بود فقط سنگ لب بام، حسین

باورت بود كه در حال اسیری ببرند
دختر فاطمه را در ملاء عام، حسین

هدیه بردند سر پاك تو را بهر یزید
تا بگیرند پی قتل تو انعام، حسین

باورت بود كه در شام بلا دختركت
بر روی خاك گذارد سر بی شام، حسین


* * * * *

انقده بی تو گریه كردم
آی داداش آی حسین آی حسین
پاشو ببین چهره ی زردم
آی داداش آی حسین آی حسین
من دوباره به تو رسیدم
آی داداش آی حسین آی حسین
كاشكی مدینه بر نگردم
آی داداش آی حسین آی حسین


سرت رو روی نیزه دیدم
آی داداش آی حسین آی حسین
از جیگرم آه كشیدم
آی داداش آی حسین آی حسین
دنبال بچه های زخمیت
آی داداش آی حسین آی حسین
پای برهنه میدویدم
آی داداش آی حسین آی حسین



روزی هزار بار مُردم
آی داداش آی حسین آی حسین
مُردمو از سفر آوُردم
آی داداش آی حسین آی حسین
كوفه و شام و فتح كردم
آی داداش آی حسین آی حسین
انقده تازیانه خوردم
آی داداش آی حسین آی حسین


هم قدم سر تو بودم
آی داداش آی حسین آی حسین
فاطمه شد همه وجودم
آی داداش آی حسین آی حسین
زینبت و نمی شناسی
آی داداش آی حسین آی حسین
بس كه سیاهم و كبودم
آی داداش آی حسین آی حسین