بردم از کوفه تا شام غوغا

بردم از کوفه تا شام غوغا
با خودم کربلای غمت را
 
بس که خون گریه کردم ز داغت
لاله روییده صحرا به صحرا
 
(آه، از چهل شب غربت
آه، از چهل شب حسرت
آه، از دل بی‌طاقت)2

آه یاحبیبی حسین...
 
(الضّحایا تُحاکی الضّحایا
صَوَّبتْ أُمنیاتی البلایا
وارْتَوتْ من شُحُوبِی الرَزایا
وأَغَمَّتْ حیاتی المنایا)2

(هَدَّتْ قِوایی السُّرَی
ألْهِمْ فؤادیی صَبْرا
وأنتَ فوقَ الثری)2
 
آهٍ حبیبی حسین...

(کربلا شُعلةٌ لیسَ تُطفی
لستُ أسطیعُ مولایی وَصفا
عَصَفَ الموتُ بالسِبطِ عَصفا
وهو نَبعُ الحیاةِ المُصَفَّی)2
 
(یا مُفرَداً حَیرانا
یا من قضی عَطشانا
یا من بقی عُریانا)2

آهٍ حبیبی حسین...
 
(أهطَلَ الدَمعَ غَیمُ العِتابِ
حانَ للبَدرِ وقتَ الغِیابِ
هَیَّجَت لَوعَتی و انتِحابی
أربعینٌ مَضَت بالعَذاب)2

(نَحنُ الأُساری جِئنا
مِن بَعدِ أن سُبِینا
عُدنا فَقُم حَیِّینا)2
 
آهٍ حبیبی حسین...