یه زائر جامونده و تنها

یه زائرِ جامونده و تنها
بُریده دل از مردمِ دنیا

با پای دلش اومده اینجا
سلام آقا، سلام آقا، سلام آقا

(چه بُغضیه گرفته حَنجره‌ی بَقیعو) ۲
(تو اَشک و آه می‌بینم پنجره‌ی بَقیعو) ۲

(گریه ممنوعه اگه آقا، کنارِ تُربتِ تو) ۲
می‌رسونم به همه عالَم، صدای غربتت رو

مظلوم اِمامِ صادق...

(دوباره توی شهرِ پِیغَمبر) ۲
یه خونه مثلِ خونه‌ی حیدر

می‌سوزه تو آتیش و خاکستر
اَمون اِی‌دل، اَمون اِی‌دل، اَمون اِی‌دل

شُکرِ خدا که هیچ‌کس لَگَد نزد به این در
یاسی نشد کبود از یه جنگِ نابرابر


(داغِ اون آتیش مدینه نه، یه دنیا رو سوزونده) ۲
روضه سَربَسته‌ست یه رَدِّ خون، میونِ کوچه مونده

مظلوم اِمامِ صادق...

(تو این خونه که عَرشِ دنیا بود) ۲
اُمید و پناهِ یَتیما بود

به هر بَهونه روضه بَرپا بود
اَمون اِی‌دل، اَمون اِی‌دل، اَمون اِی‌دل

(شیرخواره‌ای می‌دیدی
روضه‌ی آب می‌خوندی) ۲
روضه‌ی کربلا و طفلِ رُباب می‌خوندی

(کربلا گفتی به پاکردی، تَبِ این سرزمینو) ۲
یادمون دادی زیارتِ روزای اَربعینو

مظلوم اِمامِ صادق...

(برای نجاتت رسید از راه
سه مَرتَبه جَدّت رسول‌ُالله) ۲

گرفته گلوی منو این آه
حسینم وای، حسینم وای، حسینم وای

(طاقت نداشت ببینه تورو اَسیرِ دشمن) ۲
آخه با تیغ و تیر و نِیزه حسینو کشتن

(بَعدِ کربلا دیگه هیچ‌کس، توی مَقتَل نیوفتاد) ۲
اِی‌خدا بَس بود به قَتلِ صَبر حسینِ تشنه جون داد