میدونی که ندارم طاقت

میدونی که من ندارم طاقت گریه هاتو
چه شب ها که غریبونه، گریه کردم براتو

می‌میرم من وقتی اینجوری درد پهلو می‌گیری
بمیرم که این شبا حتی از علي رو می‌گیری

حیدر بمیره برات
چند شبی می لرزه صدات
غصه ی عالمه توو نگات
بانوی حیدر

حیدر بمیره برات
کاش میشد من بسوزم به جات
مثل بارون می باره چشات
بانوی حیدر

بعد تو سیرم از همه دنیا
بعد تو سهمم غربته زهرا
آه و واویلا

می‌زنه بازم نم نم بارون
زینبت میشه بی تو سرگردون

آه و واویلا


حلالم کن، اگه زهرا، حرمتت رو شکستن
توی کوچه، جلو چشمات، دستای من رو بستن

حلالم کن، واسه زخمای بی شماری که داری
میشه دنيا، رو سرم آوار، وقتی تو بی قراری

ای بانوی قد کمون
کمتر عجل وفاتی بخون
واسه ی دلخوشی مون بمون
بی تو می‌میرم

توو کوچه خوردی زمین
اشکای زینبت رو ببین
بی تو با غصه میشم عجین
بی تو می میرم

قلب من داره، میکنه از جا
کی میشه واسم مثل تو زهرا

آه و واویلا

بعد تو دنیام، رنگ غم داره
بعد تو حيدر، میشه آواره

آه و وایلا