ماه عشیره پایش رکاب دختر بدرالدجا شد

ماه عشیره، پایش رکاب دختر بدر الدجا شد
خاک بیابان، سرمستِ از عِطر گل خیرُ النسا شد

زینب رسیده کربلا، آه و واویلا...

بعد از گذشتِ، نُه روز در کرب‌و بلا روضه به پا شد
نُه روز دیگر، در جسم قاسم استخوان‌ها جا به جاشد

نُه روز دیگر، با ضربه‌ای فرق علی‌اکبر دو تا شد
نُه روز دیگر، تیر سه پر در حنجر شش‌ماهه جا شد

دست ابالفضل، در لابه‌لای نخل‌ها از تن جدا شد
تنهای تنها، لب‌تشنه بود ارباب ما در بین صحرا

از مرکب افتاد، در روبه‌روی چشم‌های زینب افتاد
شمر آخر آمد، از لابه‌لای جمعیت سمت سر آمد