غمزدگان شد ماتم و اندوهی دگر

غمزدگان شد ماتم و اندوهی دگر
شیعیان جمله به فغان با دیده‌‌ی تر

برون آمد ز کمین با شوم دغا
تارُک حیدر دو جا بنمود ز جفا

کوفه زغم در حسرت آن سرور دین
کشته شد از آن ضربت ملعونِ لعین

زینب سرگشته ببارد خون ز بصر
سر به گریبان ز فراق و هجر پدر

علی مولا، علی سرو، علی ای اسوه‌ی تقوا
علی ای شافع محشر، علی ای قبله‌ی دل‌ها

مرد و زن از پیر و جوان زین هجر گران
به درِ بیتش بنشستن گریه کنان

رفت از این دار فنا آن شیر خدا
غوغایی گشته ز غم در هر دو سرا

علی مولا، علی سرو، علی ای اسوه‌ی تقوا
علی ای شافع محشر، علی ای قبله‌ی دل‌ها

کوفه غرق ماتم حجت رحمان بود
زین مصیبت مصطفی با دو چشم تر بود

اهل بیت مرتضی در فغان بهر پدر
جامه‌ی نیلی به تن می‌زنند هر دم به سر

زد به سر با شور و شین
شاه مظلومان حسین

افکنَد شال عزا
گردن خود مجتبی

شام یتیمان بَرَد ناشناسی نیمه شب
کس نباشد جز علی، مرد حق شاه عرب

آن‌که جای مصطفی خفته در بستر علی
کشته‌ی محراب حق، یار پیغمبر علی