عقل می‌گفت برو سوی حرم

عمو حسین، عمو حسین، عمو حسین...

عقل می‌گفت برو سوی حرم
عشق می‌گفت نیفتی ز قلم

عقل می‌گفت زیاد است عدو
عشق می‌گفت غریب است عمو

حسین، حسین، حسین...

حرمله کو که مهیّا باشد
حنجرم وقفِ تو مولا باشد

عمو حسین حسین، عمو حسین حسین...