طعنه‌ی خلق مرا سخت اذیّت کرده

طعنه‌ی خلق مرا سخت اذیّت کرده
بارها آینه از سنگ شکایت کرده

به گدایی که در این کوچه محبّت نچشید
چه کسی غیر تو انقدر محبّت کرده؟

بهترین کیفیت سجده‌ی ما سوختن است
هرکسی سوخت بگو خوب عبادت کرده

حکم دادند در این شهر به دیوانگی‌ام
شهر بی‌عشق مرا زود قضاوت کرده

انقدر گریه برای تو مرا بالا برد
هرکسی بالِ مرا دید حسادت کرده

رمضان آمده و سفره‌ی رحمت پهن است
بشتابید همه فاطمه دعوت کرده

تا سحرگاه فقط گریه کن و داد بزن
باخته هرکه در این ماه غنیمت کرده

***

تا علی واسطه شد بار گناهانم ریخت
پدر خاک زِ فرزند حمایت کرده

چشم این عبد گنه‌کار به دستان رضاست
آن رئوفی که زِ یک صید ضمانت کرده

نام تو نان شب ماست اباعبدالله
نان ما از قِبَل نان تو برکت کرده

روز محشر نبری نام مرا از یادت
مادرت گفته مرا نیز شفاعت کرده

پدرم آب نخورده‌ است مگر که پس از آن
به لب تشنه‌ی تو عرض ارادت کرده

تَه گودال نگاهت به حرم دوخته بود
پیش چشم تو کسی قصد جسارت کرده

ته گودال به پیراهن تو رحم نشد
هرکسی هرچه دلش خواسته غارت کرده