شکستی الماسمو ای روزگار

شکستی الماسمو ای روزگار
چیدی گل یاسمو ای روزگار

خزون زدی به باغم ای روزگار
گرفتی عباسم و ای روزگار

من گریه‌ی مدینه‌ام ای روزگار
با غصه همنشینم ای روزگار

بگو با مردم شهر ای روزگار
من اُمّ بی‌بَنینم ای روزگار

عالَم زیر پَرَم بود ای روزگار
خونم خودش حرم بود ای روزگار

عصای دستای من ای روزگار
علی اکبر بود ای روزگار

خونم پر از قمر بود ای روزگار
از آسمونا سر بود ای روزگار

قاسم تو آسمونم ای روزگار
ستاره‌ی سحر بود ای روزگار

تموم باورم رفت ای روزگار
پناهِ این حرم رفت ای روزگار

می‌گن حسین صدا زد ای روزگار
تموم لشکرم رفت ای روزگار