شده دم به دم این نگرانی ام
224
22
- ذاکر: میثم مطیعی
- سبک: شور
- موضوع: حضرت زهرا سلام الله علیها
- مناسبت: شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها
- سال: 1402
شده دم به دم این نگرانی ام، که مدینه ندیده بمیرم
به هوای آن همه آرزو، نشود که بهانه نگیرم
مدینه! ای روضه ی ناتمام من
به شوکت و به غربتت سلام من
(ای مدینه ای، شهر روضه و گریه ی بی صدا
ای مدینه ای، سرزمین غریب رسول خدا )
به خدا که تحمل غربتت، برده طاقت عالم و آدم
ای حکایت غربت فاطمه، روضه خوان تو بوده محرم
کاش میشد و کبوتر بقیع بودم
تمام عمر نوحه گر بقیع بودم
(ای مدینه ای، شهر روضه و گریه ی بی صدا
ای مدینه ای، سرزمین غریب رسول خدا )
بنشیند اگر دل خون من، به مقابل گنبد خضرا
به تسلی داغ پیمبرم، جان فدا کنم از غم زهرا
سلام من به چار امام بی حرم
سلام من به مادر شهیده ام
(ای مدینه ای، شهر روضه و گریه ی بی صدا
ای مدینه ای، سرزمین غریب رسول خدا )
به هوای آن همه آرزو، نشود که بهانه نگیرم
مدینه! ای روضه ی ناتمام من
به شوکت و به غربتت سلام من
(ای مدینه ای، شهر روضه و گریه ی بی صدا
ای مدینه ای، سرزمین غریب رسول خدا )
به خدا که تحمل غربتت، برده طاقت عالم و آدم
ای حکایت غربت فاطمه، روضه خوان تو بوده محرم
کاش میشد و کبوتر بقیع بودم
تمام عمر نوحه گر بقیع بودم
(ای مدینه ای، شهر روضه و گریه ی بی صدا
ای مدینه ای، سرزمین غریب رسول خدا )
بنشیند اگر دل خون من، به مقابل گنبد خضرا
به تسلی داغ پیمبرم، جان فدا کنم از غم زهرا
سلام من به چار امام بی حرم
سلام من به مادر شهیده ام
(ای مدینه ای، شهر روضه و گریه ی بی صدا
ای مدینه ای، سرزمین غریب رسول خدا )
به هوای آن همه آرزو، نشود که بهانه نگیرم
مدینه! ای روضه ی ناتمام من
به شوکت و به غربتت سلام من
(ای مدینه ای، شهر روضه و گریه ی بی صدا
ای مدینه ای، سرزمین غریب رسول خدا )
به خدا که تحمل غربتت، برده طاقت عالم و آدم
ای حکایت غربت فاطمه، روضه خوان تو بوده محرم
کاش میشد و کبوتر بقیع بودم
تمام عمر نوحه گر بقیع بودم
(ای مدینه ای، شهر روضه و گریه ی بی صدا
ای مدینه ای، سرزمین غریب رسول خدا )
بنشیند اگر دل خون من، به مقابل گنبد خضرا
به تسلی داغ پیمبرم، جان فدا کنم از غم زهرا
سلام من به چار امام بی حرم
سلام من به مادر شهیده ام
(ای مدینه ای، شهر روضه و گریه ی بی صدا
ای مدینه ای، سرزمین غریب رسول خدا )
به هوای آن همه آرزو، نشود که بهانه نگیرم
مدینه! ای روضه ی ناتمام من
به شوکت و به غربتت سلام من
(ای مدینه ای، شهر روضه و گریه ی بی صدا
ای مدینه ای، سرزمین غریب رسول خدا )
به خدا که تحمل غربتت، برده طاقت عالم و آدم
ای حکایت غربت فاطمه، روضه خوان تو بوده محرم
کاش میشد و کبوتر بقیع بودم
تمام عمر نوحه گر بقیع بودم
(ای مدینه ای، شهر روضه و گریه ی بی صدا
ای مدینه ای، سرزمین غریب رسول خدا )
بنشیند اگر دل خون من، به مقابل گنبد خضرا
به تسلی داغ پیمبرم، جان فدا کنم از غم زهرا
سلام من به چار امام بی حرم
سلام من به مادر شهیده ام
(ای مدینه ای، شهر روضه و گریه ی بی صدا
ای مدینه ای، سرزمین غریب رسول خدا )
نظرات
نظری وجود ندارد !
