سحر از واژگان لبخند است

سحر از واژگان لبخند است
که به روح خدا همانند است

شب تبعید درس خون می‌گفت
پیر در خطبه جنون می‌گفت

ظلم بی دردسر نخواهد ماند
شب حق بی سحر نخواهد ماند

شب زندان اگر چه تاریک است
بشتابید صبح نزدیک است

دیرمان گفت کربلا اینجاست
مرگ بر کدخدا خدا اینجاست

شب نماز مصاف باید کرد
با خدا ائتلاف باید کرد

پیر ما گفت عشق سوزان است
نوبت غیرت جوانان است

پیر ما در غریبی‌اش گل کرد
درد را طعنه را تحمل کرد

سر زد از ابر جلوه‌ی ایزد
صبح در چش ما نفس می‌زد

سحر از وارثان لبخند است
که به روح خدا همانند است

سحر آیینه زار مردم شد
جلوه آغاز شد هوس گم شد

پیر ما خاک نال بلبل کرد
جز جز زمانه را پل کرد

داغ در باغ لاله‌ها گم کرد
پیر ما بر خدا توکل کرد

برد ز از عشق آفتابی شد
ابر و باران هم انقلابی شد

بهمنی از ترانه شد ایران
غزلی عاشقانه شد ایران

پیر ما گفت عشق سوزان است
نوبت غیرت جوانان است

از شب و ماه و گریزی نیست
پیش من سنگ زر پچیزی نیست

داغ در باغ لاله‌ها گل کرد
پیر ما بر خدا توکل کرد

دل به نور امید باید داد
پای پرچم شهید باید داد

بیگانه اشک شبنم ماست
خون ما رنگ سرخ پرچم ماست

راز تشنه لبی خواهم گفت
گله با اجنبی نخواهم گفت

پای دین پای عشق بی‌سر شد
وطن ما شهید پرور شد

غمزه از واجبات عینی بود
پیر خوش زخمیان خمینی بود

کربلا از صدا نمی‌افتد
علم از دست ما نمی‌افتد

یه پیر رزمنده یه مرد ربانی
وصیتش این بود با جوون ایرانی

خون دادیم جوون دادیم
که این علم بالا باشه

که این روضه‌ها بر پا باشه