زینبم جلوه‌ی ذات تو حسین

زینبم جلوه‌ی ذات تو حسین
متحیّر ز صفات تو حسین
عاشق صوم و صلات تو حسین
آشنا با جملات تو حسین

سفره دار حَرَمت خواهر توست
بی‌قرار کرمت خواهر توست

زینب زینب زینب زینب

ما دو تا گریه کنان حسنیم
مثل یک روح، میان دو تنیم
پیش هم درصدد سوختنیم
تا به کی حرف دو پهلو بزنیم

جان من، جان خودت، جان حسن
این دل خواهر خود را نشکن

آمدم پیش تو بهتر بشوم
جرعه ای مِی بده کوثر بشوم
مثل زهرای تو حیدر بشوم
با پسرهام دو لشکر بشوم

خواهشا نهی موکد نکنی
دست خالی مرا رد نکنی

زینب زینب زینب زینب

جان زهرا پُرم از خونجگری
مُردم از دلهُره و بی خبری
کاشکی دو پسرم را بخری
این دو را هم پی قاسم ببری

من به تنها شدنت حساسم
به خدا شیرتر از عباسم

سوختم پیش تو پرپر نزدم
دم ز داغ علی اکبر نزدم
حرفی از پهلوی مادر نزدم
رو به تو موقع دیگر نزدم

بین این رفتن و ماندن چکنم
تو که غصه بخوری، من چکنم

زینب زینب زینب زینب

نفسی نیست که راحت بکشم
بنشین! ناله حسرت بکشم
خاک پای تو به صورت بکشم
تا به کی از تو خجالت بکشم

گرکه تیرم نخورد سوی هدف ۲
می کشانم گله‌ام را به نجف

زینب زینب زینب زینب

بفدای سر اصغر سرشان
بفدایت خودشان مادرشان
من گذشتم ز تن و پیکرشان
نذر این حنجر تو حنجرشان

تو فقط گوشه گودال نیفت۲
باسپاهی سر جنجال نیفت

جان زینب زینب زینب زینب

تو فقط نیزه، هماهنگ نخور
آب را با لب خونرنگ نخور
زیر پا از همه جا سنگ نخور
چکمه با پیرهن تنگ نخور

خواهرت هست،فقط آه نکش
وسط سینه خود، راه نکش

حسین حسین حسین حسین