روضه امام محمد باقر علیه السلام

منم که عالم هستی گدای کوی من است
منم که کعبه دمادم به طرف روی من است

منم که کوثر و زمزم، نمی ز جوی من است
منم که باغ جنان، مست عطر و بوی من است

منم که زاده‌ی پور حسین زهرایم
منم که بر همه‌ی عالمین، مولایم

منی که کل وجودم پر از خدا شده بود
به کودکی دل من، با غم آشنا شده بود

دلم پر از غم جان‌سوز کربلا شده بود
به پیش دیده‌ی من، سر به نیزه‌ها شده بود

چگونه شرح دهم من غمی که بر ما رفت؟
فقط همین، سر اصغر میان سرها رفت

چگونه شرح دهم حال زار قافله را؟
چگونه شرح دهم های و هوی و هلهله را؟

چگونه شرح دهم خنده‌های حرمله را؟
چگونه شرح دهم رد پای سلسله را؟

چگونه شرح دهم روی نیزه قرآن را؟
چگونه شرح دهم خیزران و دندان را؟

منم که نوگل پرپر، به چشم خود دیدم