راه ما باسر تو تابه خرابه‌ست گلم

راه ما با سر تو تا به خرابه‌ست بلند
بعد تو بر حرمت شامِ عذاب است بلند

علم میر سپاه تو اگر افتاده‌ست
پرچم عفت و ایثار و حجاب است بلند

وقت آن شد که تنت را بگذارم بروم
آه عباس کجایی که رکاب است بلند؟

با وجودی که نفس‌های همه سوخته است
بین این سوختگان، آهِ رباب است بلند

کودکانت همه با گریه ز من پرسیدند
از سم اسب چرا بوی گلاب است بلند

گفته بودند که سرت را به گلابی شستند
پس چرا از سر تو بوی شراب است بلند؟

کشتند زهرا را همسر مولا را
کشتند زهرا اُمِّ اَبیها را